Είναι ολοένα και πιο θεμελιώδες για τις εταιρείες και τους χρηματοοικονομικούς παράγοντες να μετρούν και να παρακολουθούν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου (carbon footprint), πρωταρχικό μοχλό της κλιματικής αλλαγής και μια από τις πιο πιεστικές προκλήσεις στον κόσμου.
Σήμερα, στην πραγματικότητα, το να μιλάμε για κοινωνικά ζητήματα και να τα συνδέουμε με τις βιώσιμες οικονομικές δραστηριότητες σημαίνει πρωτίστως τη δημιουργία ενός πλαισίου που βοηθά τις εταιρείες να επενδύσουν στη δική τους εταιρική ενδυνάμωση, εξετάζοντας παράλληλα ζητήματα όπως: Ανθρώπινα δικαιώματα, πρόσβαση στη Δημόσια Πρόνοια και Υγεία, Πολιτικές Απασχόλησης και Κοινωνική στέγαση.
Το Sustainability Report που εισήχθη για τις ευρωπαϊκές εταιρείες με την Οδηγία της ΕΕ 95/2014, αντιπροσωπεύει μέχρι σήμερα για τους διεθνείς απολογισμούς γενικότερα, την αφετηρία μιας συνεχώς εξελισσόμενης πορείας που στοχεύει στην αντιμετώπιση πολυάριθμων προκλήσεων. Προκλήσεις όπως, πρωτίστως, την ολοκληρωμένη διαχείριση μη χρηματοοικονομικών πληροφοριών, δομημένων σε ένα πλαίσιο που μπορεί να είναι όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένο και που θα τοποθετείται παράλληλα με την κλασική χρηματοοικονομική πληροφόρηση.
Ακρογωνιαίος λίθος του νομοθετικού πλαισίου της Βιώσιμης Ανάπτυξης είναι σίγουρα ο «Κανονισμός για τη γνωστοποίηση της βιωσιμότητας στον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών» (SFDR), ο οποίος προτάθηκε το 2019 και στη συνέχεια τέθηκε σε ισχύ τον Μάρτιο του 2021, με στόχο ουσιαστικά τη διοχέτευση κεφαλαίων ιδιωτικών και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων σε βιώσιμες και δραστηριότητες συμβατές με το ESG.
They are defined as characteristics, or criteria, but also as aspects and risks: in these and other ways it is tried to give a definition to the three pillars of sustainability: Environmental, Social and Governance, in an acronym: "ESG."
ESG criteria are charting the course for sustainable transition in both the b2b world from SMEs and large corporations to the world of finance.